Reaguj! HejtStop

"Pomóż nam pozbyć się mowy nienawiści z Internetu, nim stanie się ona normą...". Projekt, którego celem jest wyelimonowanie krzywdzących treści z internetu.

http://hejtstop.pl

Przemoc ekonomiczna

Prof. Agata Gąsiorowska o przemocy ekonomicznej:

http://www.styl.pl/uczucia/news-ja-zarabiam-ty-wydajesz,nId,2139466

ZAPRASZAMY@

Podwójny dramat dzieci alkoholików – Gdy alkoholik podaje o alimenty dorosłe dzieci

14.03.2016r.

AUTOR: Wioletta Klimczak - Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu/ Stowarzyszenie Psychoedukacji i Terapii "EVOLUTIO"

Dzieciństwo w rodzinie z problemem alkoholowym to nie lada wyzwanie dla każdego dziecka. Zwykle naszpikowane jest ono bowiem silnym lękiem i bólem, wynikającymi z licznych krzywd, zaniedbań i łamania granic, przez najbliższe osoby – rodziców. Ogrom krzywd, doświadczanych latami przez dzieci alkoholików w domu rodzinnym, może znaleźć rekompensatę w chwili, kiedy osoby te rozpoczną swoje dorosłe życie.  Niestety, czasem moment, w którym wchodzą one w etap dorosłości, staje się kolejnym pasmem udręk, których autorami są nadal ich rodzice, domagający się od swoich dzieci płacenia alimentów.

Dzieciństwo pod znakiem alkoholu

Ojciec? Alkoholik („Pan Tato”), który ojcem nie był. Znęcał się nad rodziną fizycznie i psychicznie. Gnębił, terroryzował i okradał, tak żonę, jak i dzieci. Nie łożył na ich utrzymanie, nie płacił alimentów. Do domu nie wnosił niczego, poza strachem i cierpieniem. Niezmiernie wiele za to, z tego domu wynosił, skutecznie siejąc w nim spustoszenie. Wynosił wszystko, co miało jakąkolwiek wartość, zaczynając od sprzętów codziennego użytku, poprzez ubrania i biżuterię żony, a na zabawkach i książkach dzieci kończąc. W przypływie alkoholowego głodu, z wiecznie pustymi kieszeniami, nie cofał się przed niczym, aby zdobyć pieniądze na kolejną butelkę. Nie skaził się też nigdy ciężką pracą i nie zadbał o własne zabezpieczenie emerytalno-socjalne. 
      Żył z dnia na dzień. Dbał jedynie o zaspokojenie własnych alkoholowych potrzeb, kosztem bezpieczeństwa swojej rodziny. Wyglądało to tak, jakby jedynym i najważniejszym celem jego życia, był alkohol, a raczej zdobycie na niego środków. Każda pora dnia i nocy, była dla niego odpowiednia do tego, aby się napić. Z biegiem lat, nie potrzebował już nawet pretekstów. Po prostu pił. W alkoholowym amoku, bił, wrzeszczał, poniżał i zastraszał rodzinę, czerpiąc z tego tytułu prawdziwie sadystyczną przyjemność.
   Potrafił budzić w środku nocy dzieci, zarządzając generalne porządki w ich pokojach. Nie pozwalał im zasnąć dopóki nie wypełniły jego wszystkich rozkazów. Brutalnie niszczył na ich oczach ukochane zabawki, które miały dla nich wartość sentymentalną. Zmuszał do jedzenia, a gdy spotkał się z odmową, potrafił rozbić talerz na głowie dziecka. Obrażał i szkalował kolegów i koleżanki dzieci, a także inne bliskie osoby z rodziny. Nie miał szacunku do nikogo. W wyniku psychoz i urojeń, uprzedzał też dzieci, że ma prawo do zabójstwa ich matki (wtedy już byłej żony), jeśli przyłapie ją w towarzystwie innego mężczyzny. Mówił im, że wtedy trafią do domu dziecka, w którym dopiero poznają co to prawdziwe nieszczęście. Słowem, zgotował własnym dzieciom prawdziwe piekło, którego królem był alkohol.

   Bywały też chwile wytchnienia, okresy tzw. względnego spokoju. Zwykle następowały one już po alkoholowym ciągu. Wtedy „Pan Tato” potrafił być miły, a nawet troskliwy i zdolny do tzw. większych gestów. Ugotował obiad, posprzątał, żartował, przyniósł dzieciom zabawkę, którą niedługo potem miał sprzedać w zamian za butelkę piwa. Złożył też wiele wspaniałych obietnic, które nigdy nie zostały spełnione. Najważniejsze było jednak to, że wtedy był trzeźwy. Spokój ten był jedynie pozorny ponieważ rodzina żyła w ciągłej niepewności i wyczekiwaniu na to, czy i kiedy nastąpi kolejny atak. Okresy względnego spokoju, z biegiem lat stawały się coraz krótsze. Coraz więcej było za to alkoholu, krzyku, awantur, poniżania, krytyki i przemocy fizycznej. Nigdy nie wiadomo było kiedy wróci i w jakim stanie. Rodzina alkoholika żyła zatem  w ciągłym strachu i napięciu. Odbijało się to na psychice dzieci, relacjach społecznych, wynikach w szkole.

Zwrot akcji

Po około dwunastu latach, „Pan Tato” zniknął na kolejnych 20 lat, udając się na drugi kraniec świata. Bilet kupił za pożyczone, wyłudzone i nigdy potem nie zwrócone pieniądze. Moment jego wyjazdu był dla rodziny prawdziwym początkiem nowego życia, choć nadal nie pozbawionym negatywnych skutków. Alkoholik bowiem, mimo, iż był daleko, miewał momenty przebłysków "ojcostwa" i raz na kilka lat dzwonił do dzieci. Zwykle był wówczas pod wpływem alkoholu, jedyne, co miał więc do przekazania, to bełkot naszpikowany wulgaryzmami i obraźliwymi komentarzami. Za każdym razem zapowiadał przy tym swój rychły powrót. Tego właśnie rodzina obawiała się najbardziej – dnia, w którym ich kat spełni swoją straszną obietnicę i wróci. Mimo, iż go fizycznie nie było, nadal psychicznie terroryzował rodzinę. Po każdym takim telefonie, wiele dni, a czasem i łez, musiało upłynąć, zanim możliwy był ich powrót do względnej równowagi. Przez tych 20 lat, alkoholik nie interesował się losem rodziny, nie wspomagał jej finansowo. Nie płacił też alimentów. Miał z tego tytułu ogromny dług względem rodziny i państwa, który, jak się później okazało, szybko uległ przedawnieniu... Nie poniósł on zatem, po raz kolejny, żadnych konsekwencji swoich zaniedbań.

Wielki powrót „Pana Taty”

Niestety, obietnica powrotu, jako jedna z nielicznych składanych przez alkoholika, została spełniona… „Pan Tato” wrócił. Słowo wrócił może być tu jednak nie do końca adekwatne, gdyż został on deportowany na koszt państwa, w którym przebywał. Ponieważ za granicą przebywał nielegalnie, a jego alkoholowy styl życia nie zmienił się – raczej się pogłębił – doprowadziło to do znacznego pogorszenia jego stanu zdrowia. Dorobił się martwicy wątroby, żylaków przełyku oraz wielu innych poważnych chorób, w tym, nieodwracalnych zmian w mózgu, które są wynikiem wieloletniego picia. Koszty jednego tygodnia leczenia w obcym państwie, w którym, rzecz jasna, nie posiadał żadnego ubezpieczenia, przewyższały koszty jego deportacji do Polski.

 Wrócił zatem. Wrócił po dwudziestoletnim pobycie za granicą, z dwunastoma centami w kieszeni jedynej kurtki, jaką posiadał i z kulą, którą podpierał się chodząc. To był jego cały wieloletni bagaż i dorobek. Teraz, jako schorowany i wyniszczony alkoholizmem człowiek, wyciąga rękę po pieniądze do tych, których latami krzywdził najbardziej. Do swoich, dzisiaj już, dorosłych dzieci, które osiągnęły - bez udziału ojca -  względną stabilizację zawodową i rodzinną. Bez skrupułów podaje o alimenty dzieci, które latami maltretował, krzywdził i zaniedbywał, żądając, aby ponosiły koszty jego utrzymania pomimo, że jest dla nich w zasadzie całkiem obcym człowiekiem. On widzi to jednak inaczej. Uważa, że obowiązkiem dorosłych dzieci jest ponoszenie kosztów utrzymania rodzica, niezależnie od wszystkiego… Nie waha się więc do nich dzwonić, jak do bankomatu, z żądaniem wydania mu pieniędzy. Nie uważa  przy tym nawet za stosowne, aby zapytać chociażby jak one sobie radzą. Ma jedynie roszczenia i żądania. Nie docenia przy tym absolutnie żadnej - okazywanej mu jednak - pomocy. Słowa: "dziękuję" i "przepraszam", w jego słowniku nie istnieją. Nie zna nawet obecnych nazwisk swoich dorosłych dzieci, czy imion wnuków, mimo, iż wielokrotnie były mu podawane. Ot, wciąż mu się te mało istotne drobiazgi mylą i ulatują z pamięci. Doskonale za to pamięta, kto i czego mu nie dał oraz co i od kogo mu się należy(?).  W całej tej sytuacji nawet przez myśl mu nie przeszło, że nie ma moralnego prawa do tego, aby, nie tyle żądać, co nawet prosić, dorosłe dzieci, o utrzymanie. Zatem koszmar dzieci, wynikający z egoistycznego przekonania alkoholika, że jego potrzeby są na pierwszym miejscu, po wielu latach powraca. Znowu to one muszą(?) się martwić.

Co na to prawo?

Prawo w tym zakresie niestety jest bezduszne i wydaje się chronić alkoholika, a nie osoby, które skrzywdził. W myśl przepisów obowiązującej ustawy, nawet, jeśli rodzice nie wywiązywali się prawidłowo, lub wcale ze swoich rodzicielskich obowiązków, nie łożyli na utrzymanie dziecka, nie płacili alimentów, a przy tym dopuszczali się zaniedbań i nadużyć, czy nawet przestępstw względem dzieci, to i tak, w sytuacji, gdy któreś z rodziców trafi do ośrodka pomocy społecznej, obowiązek jego utrzymania w pierwszej kolejności obciąży dzieci. Znane są przypadki, w których nawet, pomimo tego, iż rodzic miał ograniczone prawa lub był pozbawiony władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, to dziecko to, po osiągnięciu dorosłości, zmuszone było płacić na niego alimenty. O tym, czy tak się stanie, decyduje każdorazowo sąd.

  Zgodnie z ustawą, rodzic może żądać alimentów od dorosłego dziecka, jedynie wtedy, kiedy żyje w niedostatku. Przepis ten nie definiuje jednak tego, co dokładnie kryje się pod pojęciem niedostatku. Sądy interpretują go najczęściej jako sytuację, w której rodzic nie ma środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb takich jak żywność, lekarstwa, odzież oraz opłaty mieszkaniowe. Dla sądu, znaczącą przy wydawaniu wyroku, może być kwestia sytuacji finansowej dzieci. Kwota zasądzonych alimentów powinna być dostosowana do możliwości finansowych każdego z dzieci objętych takim obowiązkiem. W praktyce może się zatem zdarzyć, że obciążenie alimentacyjne spadnie jedynie na jedno, albo na kilkoro z nich, a kwota obciążająca dzieci w każdym wypadku może być inna. 
  Czy to musi oznaczać kolejny wyrok dla dorosłych dzieci alkoholika? Przecież doświadczyły  one już wystarczająco wiele krzywd z jego winy? Czy teraz, w dorosłości, to one muszą ponosić odpowiedzialność za skutki wynikające z egoistycznych i skrajnie nieodpowiedzialnych wyborów pijącego rodzica?

Nadzieja dla Dorosłych Dzieci Alkoholików

 W sytuacji, gdy rodzic, który krzywdził dziecko, domaga się od niego alimentów, istotnym argumentem dla wydania przez sąd wyroku, może być powołanie się na zasady życia społecznego, czyli tzw. „sprawiedliwość społeczną”. Przepis ten mówi o tym, że jeżeli rodzic znęcał się nad dzieckiem, nie łożył na jego utrzymanie, nie płacił alimentów i nie utrzymywał kontaktów, to  w świetle tych zasad, nie jest to postrzegane jako „sprawiedliwe”. Przeciwnie, jest to niezwykle krzywdzące, względem dorosłego dziecka. Na tej podstawie sąd może uzasadnić odrzucenie roszczeń rodzica i nie zasądzić alimentów. 
   Odrzucenie roszczeń alimentacyjnych przez sąd, w myśl tej zasady, może nastąpić także w sytuacji wykazania, że rodzic doświadcza niedostatku w wyniku własnych zaniedbań i wyborów. Sytuacja taka ma miejsce na przykład wtedy, kiedy rodzic, mimo możliwości i zdolności do pracy, nie podejmuje zatrudnienia lub doprowadził się do stanu skrajnej biedy i ubóstwa oraz chorób, w wyniku pijackiego stylu życia, nie podejmując decyzji o leczeniu odwykowym.
    Jednak to, czy sąd zechce uwzględnić przywołany przez nas przepis jest wielką niewiadomą. Wiadomo natomiast, że potrzebne są głębsze zmiany w przepisach ustawy. Należy zmienić przepisy na takie, które wreszcie dadzą ofiarom przemocy domowej gwarancję ochrony i bezpieczeństwa.

KONTAKT: wioletta.klimczak@dsw.edu.pl

Samotność wśród ludzi

"- Na pustyni jest się trochę samotnym. - Równie samotnym jest się wśród ludzi." Antoine de Saint-Exupéry — Mały Książę 

Smutne..? Prawdziwe..? A może nie potrafimy korzystać z pomocy innych..? Może trudno nam mówić..? Korzystać ze wsparcia..? A może nie otrzymaliśmy takiej pomocy, jakiej oczekiwaliśmy..? Nigdy nie jest za późno na pierwszy krok.

Zadzwoń, umów się na spotkanie:
794-121-268;
731-450-926;
662-767-681;

Nasze działania są BEZPŁATNE współfinansowane z gminy Wrocław.
www. evolutio.org.pl

Marzec w projekcie Wrocław Bez Przemocy

Poniżej przedstawiamy dni pracy naszych specjalistów w marcu w projekcie „Wrocław bez przemocy”. Przypominamy, że wszystkie nasze działania są BEZPŁATNE, współfinansowane przez gminę Wrocław. Zapraszamy do konktaktu.

Izabela Nowak – wtorki od 16:00 do 19:00 oraz czwartki od 13:00 do 16:00 – zapisy pod numerem telefonu 794-121-268 lub drogą mailową pod adresem wroclawbezprzemocy@gmail.com lub i.nowak@evolutio.org.pl

Agnieszka Lisiecka-Bednarczyk – wtorki od 16:00 do 19:00 – zapisy pod numerem telefonu 662-767-681 lub drogą mailową pod adresem wroclawbezprzemocy@gmail.com

Wioletta Klimczak – piątki od 12:00 do 16:00 – zapisy pod numerem telefonu 731-450-926 lub drogą mailową pod adresem wroclawbezprzemocy@gmail.com

Przypominamy również, iż od marca ruszają:

- otwarta grupa wsparcia dla osób doświadczających przemocy (tel. 794-121-268);

- zamknięta grupa wsparcia dla osób współuzależnionych (tel. 731-450-926);

Udział w grupach poprzedza konsultacja indywidualna. Nasze działania odbywają się na ul. Nowej 4/1b.

Przemów przeciwko przemocy

"Speak out against domestic violence" ("Przemów przeciwko przemocy") głosi hasło kampanii, która ma uświadomić wszystkim ludziom nie tyle skalę zjawiska, co fakt, że przemoc domowa jest obecna m.in. dlatego, że jest ignorowana. Niezauważana, a reakcje innych osób, nawet obcych, bardzo często mogłyby pomóc."

http://www.kampaniespoleczne.pl/kampanie,3736,interwencja_n…

Współuzależnienie

"Wycofałaś sprawę o rozwód, bo tym razem, przysięgał i płakał. Przypisałaś sobie moc wpłynięcia skutecznie na męża. Wszystkie Twoje myśli i uczucia skierowane są do męża i od Niego zależą. Jesteś szczęśliwa, pełna nadziei, gdy jest trzeźwy. Rozczarowana, zniecierpliwiona, zła smutna, gdy wraca do picia. I zawsze wiesz, kiedy wróci do picia po przerwie abstynencji. Po prostu czujesz to i nauczyłaś się rozpoznawać ten moment."

Przypominamy, iż od 03.03.2016 w ramach projektu Wrocław Bez Przemocy rusza grupa wsparcia dla osób współuzależnionych. Udział w grupie poprzedza konsultacja indywidualna. Zapisy pod numerem telefonu 731-450-926. 

Ponadto od 03.03.2016 rusza grupa wsparcia dla ofiar przemocy. Udział w grupie poprzedza konsultacja indywidualna. Zapisy pod numerem telefonu 794-121-268.

Pomoc jest BEZPŁATNA. Więcej informacji na stronie www.evolutio.org.pl

http://www.leczmy-alkoholizm.org/…/co-to-jest-wspoluzalezn…/